Am Abend, wenn die Glocken Frieden läuten,Folg ich der Vögel wundervollen Flügen,Die lang geschart, gleich frommen Pilgerzügen,Entschwinden in den herbstlich klaren Weiten.
Hinwandelnd durch den dämmervollen GartenTräum ich nach ihren helleren GeschickenUnd fühl der Stunden Weiser kaum mehr rücken.So folg ich über Wolken ihren Fahrten.
Da macht ein Hauch mich von Verfall erzittern.Die Amsel klagt in den entlaubten Zweigen.Es schwankt der rote Wein an rostigen Gittern,
Indes wie blasser Kinder TodesreigenUm dunkle Brunnenränder, die verwittern,Im Wind sich fröstelnd blaue Astern neigen.
Georg Trakl (Salzburg, 3 februari 1887 - Krakau, 3 november 1914) was een Oostenrijkse apotheker en expressionistisch dichter. De overheersende themata in zijn werk zijn dood, overlijden, vergankelijkheid en de daarbij behorende metaforen van herfst en winter. Daarnaast vindt men het zoeken naar betekenis en een gespannen verhouding tot God.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten